ഒരു നൂറു കനവിന്റെ ഈ രംഗശാലയിൽ,ഒടുവിൽ തളർന്നു ഞാൻ കുമ്പിടുന്നു,വിടരുന്ന പൂക്കളെ തല്ലി കൊഴിച്ചവർ,വിടുവായന്മാർക്കു മാല കെട്ടി.പണമുള്ളോർ, ഇല്ലാത്തോർ എന്ന വെലിക്കെട്ടിൽ,പഴമ്പായ നെയ്തവരെന്നെ കുഴിച്ചു മൂടിമൂന്നാം പക്കം ഉയർത്തെഴുന്നേൽക്കുവാൻ ആവത് ഞാൻ ശ്രമിച്ചു നോക്കി...കാലം മറച്ചൊരാ ഓർമ്മ തടങ്ങളിൽഈരണ്ടു കണ്ണീർ പൊഴിച്ചവർ പോയിരുന്നു.ആടി തളർന്നൊരീ ഈ ഏകാന്ത നാടകംഞാൻ ഇന്നഴിച്ചൊരീ യാത്ര തുടങ്ങയായ്!